Benden Öte

“Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol.” derken ne demek istedi acaba Mevlana Celaleddin Rumi. Zira bende sanki iki ayrı kişi, ikisi de çok başka dünyalarda yaşıyor gibi hissediyorum. Sizin de içinizdeki ses bu kadar yüksek oktavlı bir muhalif mi?

Çoğu zaman içimdeki sesin dedikleri oluyor yazdıklarım ama bugün eve geldiğimde kızgınlık, kırgınlık ve sevgi pıtırcığı modları birbirine girmiş halde buldum kendimi. Yazmasam deli olabilirim herhalde..

Geçirdiğimiz şu zor günlerde illa düğün yapacağız diyen yakınlarımın davetine icabet ettik bugün. İlk defa insan görüyorum ve çok tedirginim zaten. Beni uzaktan görür görmez üzerime koşan bir kalabalık gördüm sanki, tek amaçları Bilge’yi mıncıklamak, gerekçe de çocuklara birşey olmaz. Bilge’nin yabancı korkusuna ilk kez sevindim çünkü kendisi izin vermedi. O insanların başında annem var defalarca anlattığım şeylerin tam tersini yapıyor inatla.(Çok ayrı bir konu.) Geçelim. Biri diyor ki ayy bu iyice babası olmuş, içimden kendi kızın da babasının kopyası diyorum dışım gülümsüyor sadece. Sonra yaa bunun saçını niye öyle bağladın içimden bağlamasam oğlan çocuğu diyip duruyorsun yine beğenmedi.. yemeğe oturuyoruz Bilge blw bebesi herşeyi eliyle yer. Yine geliyor ayy bunun eline küçük kaşık ver dışım tamam tamam içim artık küfretmeye başladı. Oturuyor ee nasılsın neler yapıyorsun? Desem ki sınav geçti hedefim yeni bir fakülte kazanmak, hukuk sistemi çok bozuldu bir katkım olsun istiyorum. Onun dışında Kosinski okuyorum 2.dünya savaşı..dese miydim? İyi valla noolsun geçiyor günler ☺️ sen nasılsın? Dün kınada şunu giymişler, şöyle oynamışlar, kuaföre bile gitmişler. İçim yine küfrediyor artık bu kısmı açıklamak çok güç. Soruyor, akşama kalıyor musunuz? Anlatmaya çalışıyorum hepsine tek tek, kalabalık olmaz benim için. Pıhtılaşma bozukluğu var bende. Yav he he.. içimden diyorum ne yaşadılar ki seni anlasınlar, bir iki öksürür geçer sanıyor hepsi. Üstüne arkamdan sakınan göze çöp muhabbeti yapılıyor biliyorum. Kaderden girilip dini kısmı da toparlanıyor konunun. Neyse ayrılıyoruz ordan. (Bu arada onları küçümsedigimi düşünmeyin sakın, onların tüm bilinmezliğine rağmen bu dünyada nasıl bu kadar mutlu yaşadıklarına gıpta ediyorum.)

Markete geliyoruz. Yağlara bakarken iç taraftakini al diyor eşim. Tam uzanıyorum, bum! Kadının kafasına kafamı vurdum. Bildiğin kafa kafaya kaza. Ben gülüyorum ama yaşlı kadının kafa acıdı beni dövecek az kalsın. Dışım yine özür diliyor kibar kibar. İçim sol yanımdasın teyze nasıl göreyim seni, ilk vurduğum sen değilsin artık kafam şişti. Kadın söylenmeye devam etse de çekildim kenara mazeretim var ama açıklayamam dedim dik dik baktı gitti. Bu sabah da duvara vurmuştum kafamı. Demedim kimseye içimden sakin ol kabul et artık bu durumu diyerek geçiştirdim. Napayım başka valla çok yorgunum artık bu konulardan. Düzenli aralıklarla isyan edip geri çekiyorum..

Neyse yine sağlık üzerine dönmesin, konu kafamdaki sesler. Niye bu kadar çok gürültü var? Birkaç gerekçem var. İlki öğrendiğim gerçekler ve yeterince dile gelmeyen duygularım, bir diğeri esaret, kısıtlıyım. Bunun iki anlamı da geçerli bana. Diğeri anlaşılmak istiyorum fakat insanların ne anlatmaya ne de anlamaya değmeyeceğini biliyorum. Gerçekten hayal ettiğim hayatı yaşıyor muyum diye sorguluyorum bazen. Cevap ise kim yaşıyor? oluyor..

Özetle lütfen üzerine alınma canım okur, ben insan sevmiyorum..