Göğe Bakalım

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım./Turgut Uyar

Bir gün hiç beklenmedik bir anda iki ruh karşılaşırlar, selamlaşırlar. Tanımadıklarını düşünürler, selam sıcacık ve tanıdık gelince tamam derler ruhum seni daha önce görmüştü muhakkak. Ne de olsa bunca yıldır aynı gökyüzünün altında yaş almıştık, bir takım acılardan geçerken habersiz de olsak birbirimizden, ruhum duymuştu sesini derler.

Zaman akıp giderken birbirimizin hayatlarından da geçip gidiyoruz. Her sene biraz neşe biraz keder birbirinin aynısı. Farkında bile olmuyoruz çoğu zaman bizde kalan izlerin ve bıraktıklarımızın. Sevgileri de nefretleri de tüketiyoruz mesela. İlk sıcaklığı kalmıyor özlemlerin, kederin. Alışıyor insan varlığına alıştığının yokluğuna da. Dostları eskitiyoruz yanında anıları da..

Yıl yıl değişiyor herşey sadece ruhuna dokunabilen insanlar değişmiyor. Belki görmüyorsun bir daha onları ama anıları sıcaklığını muhafaza ediyor, belki de sen öyle istiyorsun. Hafızanın raflarındaki yerlerini alsalar bile, kalbin raflarında da yer ettilerse yine bir gün ansızın karşına çıkıyorlar. En güzel köşelerinden sakladığım birkaç insan, birkaç anı kaldı bende. Çok merak ediyorum bir gün aynı sıcaklığı ile tekrar karşılaşır mıyız, ama şimdilik gökyüzü buluşma noktamız, imkanı olan gelsin, beraber sevinelim, göğe bakalım..

Hani Tanpınar bir yerde haklıydı, “İnsan insanın cehennemidir.” derken. Ama Şükrü Erbaş da haklıydı,”İnsan insanın acısını alır.” derken. İyi de kötü de çıkıyor karşımıza. Kötülerin izi zor siliniyor doğru, iyiler de hatırladığın her an içini ısıtıyor insanın. Dilerim gökyüzü hep iyilere şahit olur ve iyiler de aynı gök altında hep mutlu olur..

Hem gökyüzü sizin için her zaman bir güzellik hazırlamıştır, bulutsuz masmavi, bulutlu pamuk gibi, yağmurlu biraz hüzünlü, sonrası gökkuşağı, gündüz güneşi ve gece yıldızları..

*Yazdıktan sonra rastladım bu görsele ama insanız hepimiz, hislerimiz ortak neticede..